Аляксандра, 19 гадоў, не замужам, двое дзяцей

*здымак для ілюстрацыі

Ніколі, ніколі ні пра што не шкадуйце,

Хай не ўсё, што хацелі, Вы зрабіць змаглі.

Усё залежыць ад Вас: захочаце і здолееце ...

І перашкоды застануцца ва ўчорашнім дні!

Дзяцінства. Аляксандра - малодшая дачка ў шматдзетнай сям'і. Бацьку свайго слаба памятае. Мама з ім рассталася пасля нараджэння Сашы. Тры сыны і тры дачкі мама Аляксандры выхоўвала адна.

Гісторыя знаёмства. З бацькам свайго першага дзіцяці дзяўчына была знаёмая з дзяцінства. Ён жыў недалёка, і яны часта праводзілі час разам. Праз некаторы час ужо амаль дарослыя маладыя людзі сталі сустракацца.

Утварэнне сям'і. Любаму Аляксандры на момант яе цяжарнасці споўнілася 25 гадоў. Разам з тым бацькоўства ў яго планы цалкам не ўваходзіла. І нават калі тэст ДНК апынуўся станоўчым, усё, на што пагадзіўся малады чалавек - аліменты. Працягваючы сцвярджаць, што бацькам дзіцяці ён не з'яўляецца.

Сям'ёй Сашы стала мама, браты і сёстры, якія жылі ў адным прыватным доме.

Пра дзяцей. Аб цяжарнасці дзяўчына даведалася не адразу. Лёгкія нядужанні адчула на занятках. У той момант яна атрымлівала адукацыю швачкі. Калі цяжарнасць пацвердзілася, Саша адразу ж распавяла пра гэта маме.

Мама, якая выхавала шасцёра дзяцей, з радасцю ўспрыняла навіну аб унуку (або ўнучцы) і падтрымала дзяўчыну ў яе жаданні захаваць малога.

Цяжарнасць праходзіла без ускладненняў. Не ўсе рэкамендацыі лекараў дзяўчына выконвала. Але, нягледзячы на ​​гэта нарадзіла здаровую дзяўчынку.

Працэс нараджэння дачкі палохаў Аляксандру. Складана і страшна было пераадольваць боль. Палохала невядомасць, бо дзяўчына зусім не разумела, што адбываецца цяпер, і што будзе далей. Усё, што яна магла, гэта толькі маліцца аб тым, каб усё прайшло добра. Так і здарылася.

Першая сустрэча мамы і дзіцяці засталася ў памяці Сашы самым радасным і шчаслівым і момантам. «Маленькія ручкі, ножкі ... яна была такая прыгожая і безабаронная», - з хваляваннем успамінае дзяўчына.

Калі дачцэ Сашы споўнілася ўсяго тры месяцы, яна зноў адчула знаёмае недамаганне. На гэты раз у яе не ўзнікала ніякіх сумневаў: у яе будзе другое дзіця! І з такой жа упэўненасцю яна разумела, што і яго яна захавае.

Бацька дзіцяці быў прыезджым. Сустрэчы былі рэдкія і выпадковыя. Як высветлілася пазней, у іншым горадзе ў маладога мужчыны была жонка і двое дзяцей. Менавіта таму ў яго планы стварэнне другой сям'і не ўваходзіла. І нават нягледзячы на ​​гэта Аляксандра цвёрда вырашыла: «Другому дзіцяці быць!». Мама дзяўчыны падтрымала яе рашэнне.

Пра будучыню. У будучыні Саша марыць усё знайсці свайго роднага чалавека, які стане не толькі яе мужам, але і добрым бацькам для яе дзяцей. І вось з гэтым лепшым чалавекам Саша марыць нарадзіць яшчэ некалькі дзяцей. Бо яна прывыкла да таго, што братоў і сясцёр павінна быць шмат.

На працу Аляксандра выйдзе, як толькі малодшаму сыночку споўніцца 3 гады. Працаваць плануе па прафесіі: Саша вельмі любіць шыць. Таму працаваць будзе па спецыяльнасці.

Зараз дачка ўжо размаўляе. І любімае яе слова - «мама-тата». Саша дзяўчынцы пакуль пра тату нічога не распавядае. Але калі дзеці стануць старэй, плануе ад іх нічога не хаваць.

Мары. Марыць Саша не толькі пра ўласны шчасце, але і пра дабрабыт яе дзяцей. Яна не хоча, каб яны ў будучыні паўтарылі яе лёс, каб сем'і ў іх былі поўныя і шчаслівыя.

***

Самы блізкі чалавек цяпер для Сашы - гэта яе мама. Чалавек, які ў любой сітуацыі падтрымае, параіць, дапаможа. Саша адчувае сябе шчаслівай, таму што яна мама і ў яе двое дзяцей.